Foto: Evelyn Flores
Av Aurélia Lassaque
La bèla bala sola suls camins
per las estèlas e per la salvatgina.
Sas mans penjadas al cèl,
daissa lo vent la vesitar.
Son rire se mescla al cant d’aucèls de nuèch allucinats.
*
Lo fuòc esquinça los bombets.
Ronda de còsses en fusion per un balèti d’instruments mòrts.
*
Dins los camps las regas se cavan per aculhir lo galòp del bestial fugidís.
*
Esfinxes desfisant l’azur,
las ègas an desligada lor criniera d’alabastre
e empòrtan dins lor fugida lo Camin de Sant-Jaume.
*
Jaguda sus la tèrra estrementida,
la bèla sospira
quand limpan sus son còs alandat
de sèrps lubrics.
En garbas, amolonadas,
las nivols curiosas esperlongan la nuèch,
quand de sa boca s’escapa un raufèl sublim
que descabestra lo fólzer.
*
Lo bestial se retròba al temps qu’èra joine
e mèstre de sa natura,
al temps que parlava als rius e al vent
e que cantava la gèsta dels arbres
a las flors salvatjas meravilhadas.
*
Lo tròn ronca
coma un rire de titan
que talhvira las armas,
escrifa los teissuts,
e desliura los còsses.
Lo brandal es emmascat
per sos quites rebats
dins lo juòc dels còsses mesclats.
La luna udola naut dins lo cèl
e son crit se pèrd dins la boca badanta del brasàs
/
KLIMAAKSJON / NORWEGIAN WRITERS´ CLIMATE CAMPAIGN // NWCC 
Leave a Reply