*

будинки речі люди

назви та імена

все опадає з абрикосовим цвітом

зникає у мовчанні землі

а за що тут втриматись

голос бога тихший

то за травинку то за голку

Les mer «Anna Yutchenko / white flowers / poems in Ukrainian and English» →

I: Mushtatov Pierzchala  
(we?) ballistic gel <…> optical fibre <…> unmanned morning

< >

a sluice-man worships

the run on the spot         below zero (to fold to divide and to multiply the brick in blood
in diapers) of totems of hyper-dinner of a disposable agnostic

Les mer «eyeXchange: poems in Ukrainian and English / Mushtatov Pierzchala  / Ne_Dva ( A + T !» →

[To] The Last [Be] Human is the title of Jorie Graham’s new book, out today at Copper Canyon Press. It collects four extraordinary poetry books—Sea Change, Place, Fast, and Runaway, with a foreword by Robert Macfarlane.

NWCC is honored to present excerpts from [To] The Last [Be] Human, but also from a book with new poems by Jorie Graham, «TO 2040». The last one will be published in April next year.

Les mer «JORIE GRAHAM / POEMS» →

«Mein zielloses Herz
es bewegt sich das Herz nicht
immer bleibt es stehn».

Les mer «Peter Waterhouse / Kassel, am Hof, Klima das alle schützt» →

Les mer «Yevhen Piven / handbook of threats / poems in Ukrainian and English» →

auch ihr müßt verschwinden, eher sogar

als wir – wenngleich nicht früher als der freund,

von dem ich abschied nahm am busbahnhof,

und dem die krankheit kopf und nacken tief

zur brust hinunter schob, so daß er dastand

wie ihr. wie ihr, im kargen südpolar-

Les mer «ansprache an die kaiserpinguine / Jan Wagner / gjendiktet av Asbjørn Stenmark» →

*

вони просто довбані ідіоти

заєць 

не зна що таке система залпового вогню

чи ворона

спитай в неї формулу пороху

що вона скаже

що взагалі

може сказати ворона

сидиш вмазаний на ріллі

говориш з ріллею

хей кажеш

хочеш касетну бомбу

нащо питає

а втім давай

дурнувата рілля

колись в Україні я чув

водилися росомахи

колись в Україні 

була ядерна зброя

це якось пов’язано 

росомахи либонь

володіли секретом знищення людства

не те що ворони

не те що всраті зайці

росомахи 

мають адамантієві скелети

але жодного почуття обов’язку

перед державою і суспільством

в богданівці російські солдати

ловили курей

кури ловились 

не розуміючи що

їх русофобія недостатня

Les mer «Anton Polunin / carbon swirl / poems in Ukrainian and English» →

/ UA

незавершений день, позбавлений сонця, де ми живемо і дивно мигаємо. глузд, його

понівечені скульптури із синього світла, сліпі дисплеї. руки рідних — вкладені в них для

молитви ми стоїмо. щось вписує до нас можливість маятникової мови; щось одягає нас,

як одинака. моє ти, щораз осіліше, безпритульніше — під зникаючим небом. біла стіна,

що ми цілували та били її, допіру відчинена: тінню пустелі, шар за шаром,

ти вбираєш себе посеред себе

Les mer «Oleh Bohun / Two Poems / Ukrainian and English / til norsk ved Freddy Fjellheim» →

Nehmen wir an, wir lebten wie dünne Bären

und der Hunger triebe uns dem Feind zu.

Les mer «Nehmen wir an / Nora Gomringer / gjendiktet av Arild Vange» →

Flyktningene som forlater det krigsherjede Ukraina for å søke beskyttelse, tilhører en mer omfattende form for unntakstilstand. Tiltakende migrasjonsstrømmer har preget politikken og mediebildet i mange år. Mye tyder på at massemigrasjon også de kommende årene vil være den synligste og mest politisk utfordrende konsekvensen av den pågående ødeleggelsen av planeten. En tallrik global underklasse tvinges på flukt av tørke, krig, ressursknapphet og stigende havnivå. En liten global overklasse foregriper katastrofescenarioer ved å sikre seg landområder på New Zealand eller drømme om en ny start på andre planeter. Samtidig brer det seg en epidemi av nostalgi og romantiserende forestillinger om naturlig stedstilhørighet, som kan ramme både migrantene selv og de som føler seg truet av dem. Med grensekonfliktene i Europa ser vi dessuten konturene av en ny form for ondskap, der desperate flyktninger blir brukt som politisk våpen i kyniske maktspill. 

Hvordan endrer flyktningene fra Ukraina europeernes selvforståelse? Mens mange ukrainere håper på at en ny verden skal oppstå i ruinene av fortiden – hvilke av dagens fortellinger bærer vitnesbyrd om migrantenes tidsalder? Hvordan forandrer ideer om hjem og tilhørighet seg i vår tid? Hvordan ville våre ideer om politikk og fellesskap arte seg om vi tok utgangspunkt i migranten i stedet for borgeren? Hva slags utopisk og frihetlig potensial kan migrasjon romme? Og hva kan dette si oss om fremtidens muligheter?

Forfatternes klimaaksjon har invitert fire forfattere til å reflektere over disse store spørsmålene i ulike sjangre. I dag, poeten og kunstneren Silje Linge Haaland:

Les mer «Den løse, bevegelige delen av verden  / Silje Linge Haaland» →

I vår nye serie Migrasjonens tidsalder (se neste side), vil to poeter og to prosaforfattere rette søkelyset mot de politiske og økologiske omveltningene hele verden er vitne til. Først ut er poeten, prosaforfatteren og musikeren Pedro Carmona-Alvarez. Seneste utgivelse: Inventarium (2020). // Foto: Eva Lene Gilje Østensen / Kolon forlag.

Her kan du høre forfatteren fremføre teksten:

LES TEKSTEN HER

Les mer «Det gjennomhulledes encyklopedi / Pedro Carmona-Alvarez» →

Saftige Fehler

Wer hat die Wassermelone halbiert

Ihre nördliche Hälfte schwitzt

Wie ein kremiger Urlauber

Gewissen ins rosa Fleisch

Les mer «3 Gedichte / Yoko Tawada / gjendiktet av Arild Vange» →

Fire was blazing from the throat of war

when I turned into life

Les mer «Khaleda Froagh / DAUGHTER of WAR / Translated by Waheed Warasta» →

New Poetry From Ukraine by Iryna Shuvalova

Translated into English by Amelia Glaser and Yuliya Ilchuk / Fire av diktene fra Iryna Sjuvalovas suite er gjendiktet til norsk av Alicja Rosé.

Being a Ukrainian abroad and being a Ukrainian at home today represent two different kinds of pain. Iryna Shuvalova, a Ukrainian poet and literature scholar, traveled from her native Kyiv to China, where she works as a college counselor, as tanks began to appear on Ukraine’s borders.

Les mer «“I pretend death doesn’t exist.”» →

Jag som överlevt kriget

Jag som har överlevt kriget
är rädd för fyrverkerier
folksamlingar
och militära uniformer även när jag ser dem i klädbutiker
Jag är rädd för soldater som står på gatorna
rädd för väggar också
för fönster som släpper in ljudet av flygplan
Jag är rädd för ambulanser och läkare
Röda korset och svarta banderoller på husfasader
Jag är rädd för husfasader också
Jag är rädd för tält och hjälporganisationer
rädd för flaggan, nationalsången
och nyhetsrapporteringen
Jag som överlevt kriget
är rädd för väskor, pass
och flygplatser
Jag som överlevt kriget
är rädd för att ge mig av

Les mer «Dikter av Mizar Kemal / översatta av Jasim Mohamed» →

 lærer (ca 2018)

lær treet å brenne

blomsten å ikke visne

elven å ikke renne

over sine bredder

lær regnet å være stille

tiden å ikke bevege seg

dyret å ikke løpe

fra døden

hva slags lærer er du

som ikke kan utføre

slike enkle

krav

Les mer «Pavel Kapanski / norsk gjendiktning av Aina Villanger» →

Our Father, who art in heaven
of the full moon
and the hollow sun

shield from death my parents
whose house stands in the line of fire 
and who won’t abandon it
like a tomb

shield my husband
on the other side of the war 
as if on the other side of a river
pointing his gun at a breast
he used to kiss

Les mer «prayer / Lyuba Yakimchuk» →

I Raise My Arm

When the wind is high

or the sky full of clouds,

I sometimes walk down the

riverbank to the point

where the water runs into the sea,

and try to count the stars.

And at night

I can’t be sure if it’s still

a place where the

water runs into the sea,

or the mouth of a cave.

Les mer «Aaron Kent / Four poems» →